Əvvəl
düz xəttlər çəkməyi öyrətdilər, sonra onlardan hərflər düzəltməyi, sonra sözlər
yazmağı. Sonra bizə yaz dedilər. Biz də ən xoşladığımız sözləri yan yana qoyduq
– xoşbəxtlik, azadlıq, sevgi, vicdan, səmimiyyət, doğru, dost...
Bizə cümlə qur
dedilər. Biz yenə eyni sözləri yan-yana qoyduq - xoşbəxtlik, azadlıq, sevgi,
vicdan, səmimiyyət, doğru, dost.... Səhvdir dedilər. Bu cümlə deyil dedilər.
Sonra
pozun dedilər. (Amma pozmağı öyrətməmişdilər). Poza bilmədik.
Sonra
eh sizdən adam olmaz dedilər. “Adam”. Bu sözə baxdıq. Bizim yazdığımız sözlərə
bənzəmirdi.
Biz “bəs onda bizə doğru şəkildə yazmağı öyrədin” dedik.
Başladılar
öyrətməyə, əvvəl 2, sonra 3, sonra 4, 5... sözü yan yana qoydular- qlobal
problemlər, dünya iqtisadiyyatı, sərhədlərin müəyyənləşdirilməsi, plastik əməliyyatlar,
çarəsiz xəstəliklər, insanlar arası kommumikasiya problemləri, hündürmərtəbəli
tikililər, uzun iş saatları, rəsmi nümayəndə heyyəti, son model maşınlar,
tanınmış dünya brendləri, elm təhsil və yeni innovasiyalar ...
Bu
sözlərə də baxdıq.Yenə bizim yazdığımız sözlərə bənzəmirdi.
Biz də
biz “adam” olmaq istəmirik dedik.
Və ən
xoşladığımız sözləri yan yana qoyduq – xoşbəxtlik, azadlıq, sevgi, vicdan, səmimiyyət,
doğru, dost...
Və biz də öz yazımızı öyrətməyə başladıq.Ən başdan, elə düz xəttlər və hərflərdən başladıq.
əladı! doğurdan əladı! (utopik olması öz yerində, ama səmimi dostlarınız varsa, balaca utopiyada qismən yaşamaq olur)
ReplyDeleteSuper! Bizə adam olmağı öyrətməyin, adam olun!
ReplyDelete