Bayan Pozitif ya da eski beni anma

Ben mutluyum, ama bu bir genelleme değil. Küçük ayrıntılarda mutluyum ben. Mesela şu an yazıyorum ya, mutluyum şu an için. Mesela küçük kentlerde sokakta tek başıma yürüken de mutluymuşum. Hayalimde kahvemi yudumlayıp, güzel ülkemde güneşli penceremin önünde kitabımı okurken de mutluymuşum. Sevdiklerime kırıldığım zamanları saymazsak o anlarda bile mutluymuşum.

Ben arkadaşlarımla imsaklara kadar devam eden sohbetlerde, bir şeyi söylemezden önce içimdeki heyecana, çekişmelere şahitliğimde, Türkiye Pamuk-Şafak tartışması yaşarken sabah Masumiyyet müzesi akşam Araf okurken de mutluymuşum. Hala mutlu oluyorum ceketimin üzerindeki dondurma lekesini gördüğümde ve hala hatırlıyorum onunorada nasıl yer aldığını: ceketimin üzerine resmen bayrak sancarak kendi bağımsızlığını ilan ettiğini.

Çok insan tanıdım bu güne kadar ve hepsinin de mutlu olmasına çalıştım hep.  Pozitif olmaya, mini minnacık gülüş kondurmaya dudaklarına. Sonra yüz verip bir alırsın misali onların mutluluğundan kendime de pay edinmeye. Zaten böyle olmaz mı bu işler: önce sevdiklerini mutlu etmeye çalışırsın, sonra onlar mutlu oldular diye kendin mutlu olursun.

Sen her beyaz kağıt parçası gördüğünde yeni bir roman yazmak için çocuk sabırsızlığı yaşayan yazar düşündünmü hiç, o anki mutluluğunu hayal ede bildin mi onun? Ve ya yatılı okul okuyan çocuğun hafta sonuna bir gece kala uyumaya çalıştığında içinde duyduğu kıpırtıyı, anne özlemini düşleyip, o çocuk olmayı denedin mi bir kaç saniyeliğine?

Bir dene, bir mutlu ol ............... ve gülümse ....... her şeye inat.