Hapşırdım
-Çok yaşa dedi
-Sen de gör dedim.
Şaşırdı
-`Nasıl yani?` diye yüzüme baktı
Sonra gülmeye başladık
61 sene önceydi tanışlığımız. 2 ay oldu onu kaybedeli, ya da onun beni kaybetmesi, ya da
dünyanın bizi kaybetmesi. Dünya çok üzülmüştür, tabi üzülecek. Bizden bir çift
daha yok ki
Tam 78 yaşındaydık,
dünya turu yapmak için ideal zaman olduğu kararına varıp, çocuklarla vedalaşıp,
birikmişimizi de alıp kasabayı terkettiğimizde. 3 seneye 109 ülke görmeği sığdırdık.
Kaplumbağa hızımızı da hesaba katsak baya zor bir işin üstesinden geldiğimizi
anlarsın-109 ülke.
Hiroşimaya gitmeye karar verdik Hindistanda geçirdiğimiz bir
haftanın sonunda, Bangalore`dan uçağa bindik. Uçakta uyuyakalmışız. Tam 81
yaşımızda.
Onlara sorsan tansiyonumuz bu kadar basıncı kaldıramamış,
ölmüşüz.
Bize sorsan hala uyuyoruz.
Hapşırma ile başlayıp,
masal gibi geçen ömrümüzün uyuma aşamasındayız. Masallar bitince uyur insanlar.
Öyle ya bazı insanlar masallar daha bitmeden uykuya dalır. Belki bizim
masalımız da hala sürüyordur :)
No comments:
Post a Comment